ما همیشه سعی می‌کنیم نیمه پر لیوان رو ببینیم. مثلا اینترنت، ماهواره و هر مصیبت فناورانه دیگر که در دنیا تولید می‌شود ما با خیال راحت هم خودمان استفاده می‌کنیم و هم در اختیار کودکانمان می‌گذاریم.
اما چندی قبل من با اخباری مواجه شدم که به نظرم رسید باید کمی راجع به اونها با شما هموطنانم درد و دل کنم.
در خبر اول مدیرکل دفتر امور آسیب‌های اجتماعی وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی گفته بود، شبکه‌های اجتماعی به ویژه “فیس‌بوک” بر طلاق تاثیر معنادار دارد.
خب این مثل همان حرف یک فیلسوف گمنام است که وقتی از او پرسیدند علت طلاق‌ها چیست گفت: ازدواج!
به اعتقاد وی اگر ازدواجی انجام نشود، طلاقی هم رخ نخواهد داد و پس به نظر بنده ریشه تمام طلاق‌ها در ازدواج است.
من همینجا اینو بگم که قبول دارم بعضی فناوری‌ها همچین خوبه خوب هم نیستند، اما سوال من اینه که مثلا الان که خیلی‌ها تو محل کارشون با کسی آشنا میشن و بعد تصمیم به طلاق و ازدواج با اون فرد رو می‌گیرن، باید گفت، محل کار تاثیر معناداری بر طلاق‌ها دارد؟ پارک‌ها چطور؟ اتوبوس‌ها؟ متروها؟ مهمانی‌ها؟ سینماها؟ و هزاران های دیگر چطور؟ اصلا قبل از فیس‌بوک تحقیقی شده بود که کدام اماکن در وقوع طلاق‌ها تاثیر معناداری داشته‌اند؟ راستی این که می‌گویند کرم از خود درخت است، جریانش چیست؟
بگذریم و اما خبر دوم این بود که معاون اسبق مرکز رسانه‌های دیجیتال گفت: طبق گزارشات بین‌المللی، زنانی که «پو» بازی می‌کنند از بچه‌دارشدن به شدت می‌ترسند، چون می‌گویند:”من یک «پو» داشتم که شب و روزم را سیاه کرده بود، حالا فکر کنید دو-سه تا «پو» بخواهم به دنیا بیاورم.”
در مورد پو بگویم که یک بازی آنلاین کودکانه و بیشتر دخترانه است که که در این بازی باید به مادر پو کمک کنید تا پو را حمام ببرد و او را شستشو دهد و سپس خشک کند و بعد یک خواب راحت داشته باشد و از این کارها کند.
خب حالا من این پو رو کجای دلم بذارم؟ حالا اگر بخاهیم پو را به فیس‌بوک که عامل طلاق است ارتباط منطقی داده و یک نتیجه‌گیری درست و حسابی کنیم، به نظر من یکی از شروط بعد از عقد باید این باشد که هیچ زن و شوهری حق استفاده از هیچ ابزار فناورانه‌ای را نباید داشته باشند، تا به این ترتیب ازدواج مستحکمی داشته باشند. در خصوص سایر موارد بی‌تاثیر مثل مشکلات اقتصادی که عامل طلاق و بچه‌ندار شدن هست هم خب حرفی نمی‌مونه.
عزت زیاد
آق فری
(منبع:عصرارتباط)
