طی ماه های اخیر شاهد اظهار نارضایتی‌هایی از فعالان بخش خصوصی حوزه IT بودیم که این گلایه‌ها گاهی از طریق رسانه‌ها و گاهی در جلسات و دیدارها به گوشمان می رسید.در شماره های قبلی بصورت مختصر به این گلایه ها پرداخته شد ولی گویا کاری برای رفع مشکلات صورت نگرفته است.از این رو بر آن شدیم در این مطلب مفصلا به آن بپردازیم.
اداره مالیات و سازمان تامین اجتماعی
کماکان مشکل اعضای صنف رایانه ی اصفهان با اداره مالیات و سازمان تامین اجتماعی پابرجاست و هنوز این گره ی کور در اصفهان باز نشده است.این در حالیست که سازمان نصر تهران فراخوان اعلام مشکلات صنف رایانه برای اجرای قانون مالیات‌های مستقیم را به اعضای خود داد.در اصفهان شرایط به گونه ای است که با توجه به جلساتی که با اداره مالیات برگزار شده است، خروجی مثبتی ارایه نشده است که نشان از ناتوانی در ایجاد یک تفاهم مشترک میان صنف رایانه و ادراه مالیات می باشد.وقتی نگاهی بر فعالیت برخی اصناف دیگر و حل مشکل مالیات آنها میاندازیم چرایی عدم حل مشکل مالیات صنف رایانه در ذهن نقش می بندد؟!؟
عدم حمایت از اعضای صنف
وحدت و حمایت گرفتن از صنف برای بسیاری، در این نقطه دچار مشکل شده است. وقتی شرکتهای عضو ، که حق عضویت‌های سالانه را نیز پرداخته‌اند، قادر نیستند از صنف برای مشکلات خود کمک جدی بگیرند، پس این نظام صنفی قرار است چگونه به اعضای خود خدمت کند؟ صدای مشکلات اعضاء چگونه باید به صدر جدول اعضای هیات مدیره نظام صنفی برسد؟ آیا با صدور مجوز سازمان و یا تمدید آن در راستای حمایت از شرکتهای عضو کفایت میکند؟
بر خلاف ادعای مسئولین که در بعضی محورها تلاش‌هایی ،چه برای تصحیح قوانین، چه برای ساخت بازارهای جدید برای شرکتها و یا برگزاری نمایشگاه و چه برای مذاکره با سازمان‌ها و مالیات برای گرفتن مزایا را انجام داده است اما با اینحال مشکلات جدی شرکتهای عضو در بعضی نقاط بی پاسخ مانده و هیچ کس در این وضعیت پاسخگو نیست. اگر نظام صنفی در این نقطه پشت سر شرکتهای کامپیوتری برای رسیدگی و احقاق حق و جلوگیری از اینگونه تضعیف گری‌ها نباشد،بسیاری از شرکتها با رفتن در نمایشگاه‌های آی تی که بیشتر غرفه آرایی رقابتی است تا عرضه محصولات مبتکرانه و خلاق، چیزی عایدشان نخواهد شد.
مشکل شرکت های نرم‌افزاری عدم تخفیف مالیات است. قوانینی برای تخفیف‌های مالیاتی به شرکتهای تولید کننده نرم‌افزار وجود دارد. ولی معلوم نیست چرا این قوانین محکم اجرا نمی‌شوند ؟!؟ فضای رشد شرکتها را چه کسی باید تضمین کند؟ امنیت حقوقی و قانونی و چتر حمایتی قوی از صنف را چه کسی باید برپا کند؟واپاشیدگی صنف رایانه و نبود اتحاد و انسجام، منجر شده است که کلیه سازمان‌های تابعه دولتی ، به انواع و روش‌های مختلف صنف رایانه را گوشمالی دهند و نوازش کنند.
رقابت ناسالم شرکتها
موضوع دیگری که مشکل بسیاری از شرکتهاست Head Hunting یا شکار نیروی متخصص و موضوعی مثل دامپینگ نیروی متخصص ایرانی در حوزه نرم‌افزار که تبدیل به یک مناقشه جدی شده است. این فرایند در کل جهان طبیعی است و شرکتها با ارائه پیشنهادهای مالی قوی به سایر پرسنل و افراد متخصص، آنها را ترغیب می‌کنند به شرکت آنها بپیوندند.مزایای بالا، حقوق بالا، تسهیلات خودرو و منزل و باشگاه و غیره همه از مشوق‌های بالا برای جذب نیرو بخصوص نوابغ و شکار آنهاست. این قضیه در بازار بین‌الملل ده‌ها سال است که شناخته شده است و بخصوص در کشورهای سرمایه‌داری خیلی جدی‌تر مشاهده می‌شود. در ایران نیز این قضیه بوده و هست و خواهد بود. با این حال از آنجا که ساز و کار قراردادهای کاری در ایران خیلی قوی نیستند و از طرفی پیگیری حقوقی فسخ‌های ناگهانی و سایر مشکلات قراردادی در قوه قضاییه ما بسیار سخت و طاقت فرسا هست، عملا همه شرکتهای صنعت نرم‌افزار بخصوص شرکتهای کوچکتر، در یک محاصره فنی حقوقی قرار گرفته‌اند.یعنی اگر دچار مشکلی با پرسنل خود شوند،کار باید به شورای حل اختلاف اداره کار یا محاکم قضایی یا شورای انتظامی‌صنف کشیده شود و خیلی مسیرهای سخت.
مثلا دامپینگ نیرو در ایران گاها اتفاق می‌افتد. شما نیرویی دارید که مثلا ماهی ۲ میلیون حقوق می‌دهید و کلیدی‌ترین مدیر موفق فنی شماست. ناگهان این نیرو پیشنهاد حقوق ۱۰ میلیون از شرکت رقیب می‌گیرد و استعفا می‌دهد و می‌رود وارد شرکت جدید می‌شود. شرکت جدید بعد از سه ماه، نیروی فوق را بدون پرداخت حقوق اصلی و حتی سنوات اخراج میکند. نتیجه معین است. نیروی فوق از شرکت جدید رانده و از شرکت قبلی به دلیل شکستن عهد خود مانده است.هدف شرکت رقیب در این سناریو، دامپینگ نیرو بوده است. یعنی شما نیروهای کلیدی و اصلی خود را از دست بدهید. بهترین راه هم انگیزه مالی بوده است با تسهیلات لوکس. خوب این موضوع عملا برای شرکت از دست دهنده نیرو هیچ جای شکایت حقوقی خاصی ندارد. ولی این فرایند معیوب براحتی اتفاق می‌افتد و صدمات جبران ناپذیری به شرکتها می‌زند.این یعنی این حوزه پرش نیرو، شکار نیرو، دامپینگ نیرو، باید بطور جدی توسط نظام صنفی مطالعه شود.
مثلا باید حتما پرسشنامه‌های آنلاین و نظر سنجی از مدیران عامل شرکتهای عضو انجام شود و سوالات خوبی در مورد تجربیات آنها پرسیده شود. ببینید این موضوع تا چه حد اپیدمیک و رایج هست و چه میزان آسیب به شرکتها زده است. عارضه شناسی صنف از وظایف مهم نظام است. اگر صنف دارای بیماری‌های خاصی باشد، دکتری برای تشخیص آنها به شکل آزمایش‌های علمی نیاز است. با جلسات صبحانه کاری و نشست‌های یک‌ساعته هفتگی نمی‌توان عارضه شناسی کرد. باید کارهای تحقیقی دقیق و نظر سنجی‌های کلان در سر لوحه نظام صنفی باشد.نه این عارضه، بلکه همه عارضه‌های دیگر هر کدام نیاز به مطالعه دقیق دارند. مشکلات صنف فقط منتهی نمی‌شود به دعوا یا چانه زنی با فلان ارگان برای گرفتن سهمیه نمایشگاه کامپیوتر سالانه و یا گرفتن امتیاز فلان از برای فلان گروه شرکتهای عزیز دردانه ی صنف. باید مشکلات صنف شکافته شود، به همه مدیران صنف نامه زده شود و به همه دست یاری دراز کرده تا در عارضه شناسی به صنف کمک شود. در غیر این‌صورت صنف در مسیرهای نمادین قبلی حرکت میکند و بیلان افتخار، تعداد فروش غرفه نمایشگاه، تعداد جلسات برگزار شده با اتاق بازرگانی، تعداد شکایات حل شده در شورای انتظامی و این تیپ موارد عملیاتی همچنان پا برجا خواهد بود و باید در سایه تلاش برای رفع عوارض قدم برداشت.
جایگاه اعضاء در صنف
موضوع مهم دیگری که نظام صنفی می توانست به رفع آن بکوشد، دادن سرویس‌های بسیار عالی و خوب به اعضاءبرای تنظیم قراردادهای پرسنلی، محرمانگی و رقابت‌پذیری و عدم افشای اطلاعات بود. بسیاری از شرکتها بدلیل عدم دسترسی به روال‌های دقیق و حقوقی صحیح، متضرر می‌شوند. این بدلیل نبود دانش، تجربه و حتی اطلاعات کافی در بعضی مدیران است و در کنار آن نبود شفافیت در قوانین و یا اطلاع رسانی‌های قوی به اعضای صنف است.گاهی ممکن است قرارداد پرسنلی ده‌ها سوراخ حقوقی داشته باشد. خیلی ساده تر از این حرفها!! ، بیمه و مالیات و دیوان عدالت اداری براحتی شرکتها را زمین می‌زنند.
بطور مثال نظام صنفی در حوزه تنظیم قراردادهای پرسنلی، محرمانگی و رقابت پذیری می‌تواند الگوهای خوبی که مورد تایید سازمان بیمه و مالیات و غیره است را تنظیم کند و بعد به همه اعضاءاطلاع دهد که کدام بخش را می‌توانید خودتان ویرایش کنید، کدام بخش‌ها بهتر است دست نخورد و یا مسایلی از این دست. این کمک بزرگی است به خصوص به اعضای کوچکتر که معمولا تشکیلات حقوقی و سازمان یافته بزرگی برای این تیپ کارها ندارند.
صنف، باشگاه VIP برخی افراد
هدف از ایجاد نظام صنفی، بهبود کسب و کار بوده است. این بهبود می‌تواند از طریق لابی، مذاکره و ایجاد تفاهم نامه و گرفتن امتیازات باشد که تاثیرات مثبت در دایره بازار کار خواهد داشت و دایره وسیع‌تر شود. ولی همزمان این بهبود باید از طریق کانال حمایت تمام قد، عارضه شناسی مشکلات صنف، جلوگیری از رانت و کمکهای جدی حقوقی و مشاوره‌ای به اعضاءباشد. نه اینکه صنف تبدیل شود به ابزاری برای باز کردن مسیر تجارت بعضی از اعضای خاص و عزیز دردانه و فراموش کردن سایر اعضاء. در این حالت صنف جاده صاف کن یک سری اعضای خاص می‌شود. در این حالت دیگر اسمش صنف نیست بلکه یک باشگاه VIP است. و این تک بیتی مصداق شرایط فعلی می باشد.
یک جمع نکوشیده رسیدند به مقصد
یک قوم دویدند و به مقصد نرسیدند
به عقیده ی اعضاء، تا کنون نظام صنفی یک پکیج اطلاعاتی چاپ شده تمیز برای اعضای خود ارسال نکرده است که عضو محترم، شما با عضویت در نظام صنفی هم اکنون به این خدمات و تسهیلات دسترسی دارید یا عضو محترم این خلاصه گزارش عملکرد نظام صنفی در سال گذشته در ابعاد مالی، لابی گری، عارضه شناسی و تسهیل گری بوده است.
این مطلب باز می باشد و اعضای صنف رایانه ی اصفهان میتوانند مشکلاتی که با آن مواجه هستند بهمراه پیشنهادات ارزشمند خود جهت انعکاس و اطلاع رسانی ارسال نمایند.
ادامه دارد…
